Oldsletter
Pierwsza
seria
Druga
seria
Trzecia
seria
Czwarta
seria
Piąta
seria
Szósta
seria
Siódma
seria
Myszy
odkrywcze
Chorzy
dla Borsuka
Akcjonacja
Tapety
Autor
Vlepvnet
WYCIĄG Z POEZJI WSZELKIEJ.
Przed przeczytaniem należy założyć
szelki w smutnym kolorze blue,
ale na lewą stronę,
nie jest to jednak obowiązkowe.
Zalecane jest znalezienie
porzuconego fotela obitego skórą.
Można na nim zasiąść
i kontemplować rozkosze
racjonalnego bytu.
Nie dajemy gwarancji, że będziecie
przez to mądrzejsi, ale dajemy
gwarancję niewybrednego obcowania
z prawdziwą poezją tak bardzo
wcześniej nieznaną.
POEZJA HYDRAULICZNA.
KLUCZ I KOLANKO.
Kluczem francuskim grzebiąc w kolanku
Przy wannie starej miedzianej
Myślę tak sobie: Panie kochanku
Że woda w rurach krzepy jest oblanej
Pełna i nieujarzmiona.
Duszy czystość lub mamona
Czym dla hydraulika są te słowa
Czy myślał o tym kiedyś
Czy na sam dźwięk boli go głowa?
Kluczem francuskim grzebiąc w kolanku
Nieprzerwanie - sługa wodnych
połączeń rurowych
Raz po raz pije czarną kawę
Drapiąc się w głowę i patrząc
w otwór wanny
Bezradnie
Czy to możliwe?
Co jest tam na dnie?
Ciecz brunatna płynąc wytrwale rurami
Gniecie wszelkie kurze niczym tsunami
Lecz niepoprawnie niedbale
Nie jest to wszak rzeka
Tylko woda z kranu
Wracając do hydraulika
Rachunek wystawił słony
Podobno niejednego
zardzewiałego piecyka
Pozbawił młodej żony
Ale to plotki
Prawda wszak może być inna
Zupełnie niewinna
POEZJA HUTNICZA.
STERANA ŻYCIEM SURÓWKA.
Wytapiając stal
W wielkim przestarzałym piecu
Myślę tylko o jednym.
Że na dzisiejszy obiad
Zjem surówki z białej kapusty
Porcje całe dwie.
W barze "Mirowskim" przy hali
O tej samej nazwie
Gruba pani
W ciemnoniebieskim do bólu
fartuchu
Miła, nie powiem
Grubą ręką nałożyła mi dwie porcje
Na osobnym talerzyku
I polała śmietaną
Kwaśną, jak świeża cytryna.
Następnego dnia
Wytapiając stal w wielkim,
Jeszcze starszym o całą
jedną dobę piecu
Wytapiałem surówkę.
I wciąż w głowie rozochoconej
wytopem
Miałem tę myśl,
Że po pracy wsiądę w stary tramwaj
I w barze "Mirowskim"
Ta sama
Miła starsza pani
Nałoży mi surówkę
I tym razem
Wezmę bez śmietanki.
POEZJA POCZTOWA.
* * *
Znaczek pocztowy krajowy
Liżąc namiętnie
Smutna pani w smutnym okienku
Patrzy na świat
Smętnie
Myśląc o wodniku
Na znaczku starym.
Listonosz
Przed bojowym jamnikiem uciekając
Przez porośnięte mchem
Smutne podwórze
Nie zdążył!
Nie dość, że wpadł w kałużę
To jeszcze spodnie swe nowe
Z bazaru
Utracił.
Dostrzegła to smutna
Z okienka pani
Nie będą panią jamnika najeżonego
Wcale.
Uśmiechnęła się patrząc,
Jak listonosz
Biegł szybko przed siebie
Wytrwale
Próbując furtkę osiągnąć
Przed jamniczymi zębami.
Cóż myślała sobie wtedy ta pani?
Myślała smutno
O smutnym wodniku ze znaczka
A w kałuży nieszczęśnie smutnej
Pływała smutna
Kaczka.
Śnieg prószy za oknem.
Czasem mam ochotę zjeść coś dobrego.
Na przykład pieczarki w śmietanie.
Ale istotne jest to, żeby były z gęstym sosem.
Teraz akurat nie zależy mi na tym szczególnie.
Nawet chyba nie jestem głodny.
No, chyba, że byłby to sernik.
Nieważne, czy z galaretką na wierzchu, czy ten pofałdowany.
Ważne, że sernik.
W niedzielę zjadłem kilogram na śniadanie,
bo nie chciało mi się
ruszać z łóżka.